دانش آموزای ژاپنی

با سلام خدمت دوستان.
بزرگی میگفت من به شما فکر کردن رو نمیتونم یاد بدم.
نهایتاً به شما آگاهی بدهم .
و خود شما باید انگیزه و تحرک به وجود بیاید وفکر کنید.
جالبه، به خوبی خاطر دارم وقتی خیلی کوچیک بودم معلم های ابتدایی مون برای تحقیر ما که چرا درس نمیخونیم بهمون بارها میگفتند هم سن و سال های شما در چین و ژاپن ساعت میسازند.
و همیشه برای منه بچه سوال بود. چطور ممکنه؟
کجای من ایراد داره ،؟
ما خیلی عقبیم یا اون ها خیلی جلوتر هستن.
مساله این جاست اون ها نیاز آینده شان رو میبینند و برای اون اقدام صحیحی انجام میدن و از بجه هاشون شروع میکنن؟
بچه های ما در حال حاظر در چنین بستری دارن آ موزش میبینن؟
من و شما به اون درجه از آ گاهی مناسب رسیدیم که درون مایه ی تحرک و انگیزه ی ما رو ایجاد کنه؟
من و شما نیاز اکنون و اینده رو میتونیم تشخیص بدیم و برای رفع اون نیاز گام درستی برداریم.،؟
خودتان قضاوت کنید؟
چگونه باید توسعه پیدا کنیم؟
میتوانیم ؟
درسته میتونیم ولی … با چنین شرایزی ره صد ساله باید از صد سال هم بیشتر بریم.

منبع: ص.ن