چلنجی به نام زبان ایتالیایی

ازین بدیهی تر نداریم که توی هر کشوری باید بلد باشی به زبون همون کشور حرف بزنی

داریم؟

مثلا یه خارجی بیاد تو ایران و بگه چرا مردم انگلیسی بلد نیستن؟ این چه وضعشه. بعدم شاکی بشه و بره. حالا این وضعیت یه توریسته فکرشو بکن یه دانشجوی خارجی بیاد و بخواد حداقل دو سال بمونه و زبان فارسی یاد نگیره.

اگر این وضعیت رو میتونی درک کنی، پس باید وضعیت مشابهش رو توی هر کشور خارجی دیگه ای که میخوای اونجا ادامه تحصیل / زندگی بدی، رو بتونی درک کنی.

جدای از سختی یا آسونی زبان اون کشوری که میخوای بری، باید کمی هم با فرهنگش آشنا شی. البته فعلا ضروری نیست و این بخش رو میزارم کنار. مهم فعلا خود زبانه.

خیلی شنیده بودم که قبل از اومدن به ایتالیا زباتشو یاد بگیر. چون زبان رشته ای که میخوام بخونم به انگلیسیه، پس خیلی هم برام زور و اجبار نبود. گذاشتم برای ماههای آخر. و ازونجایی هم که هیجوقت وقت خالی ندارم، موند برای ماه آخر. خداروشکر یه استاد خیلی خوب پیدا کردم و تونستم فقط ۵ جلسه پیشش کلاس برم.

وقتی که وارد کشور ایتالیا شدم، اولین و آخرین چیزی که فهمیدم اینه که زبان انگلیسی فقط بدرد همون دانشگاه میخوره و بس.

پس الان وضعیت و نیازم یک چیزه. یاد گرفتن زبان ایتالیایی که الان و این روزا، حدودا ۴ ساعتی درگیرش هستم. هم با نرم افزار و هم با کتاب.

راستی من یه پست جداگانه در مورد نحوه گرفتن مدرک زبان ایتالیایی A2 صحبت کردم که ممکنه بدردت بخوره.

خلاصه اینکه، یادگیری زبان کشور مقصد رو جزو اولویت ها بزارین. درسته میشه با اشاره و حرف و دیکشنری و این جور چیزا مقصود رو رسوند. ولی هیچ چیزی مهمتر و راحت از درک زبان طرف مقابل و حرف زدن به زبون خودش نیست.

Arrivederci